Met zijn rechterarm nog in zijn jas geeft hij een hand en verontschuldigt hij zich voor het 2 minuten te laat aankomen bij het gemeentehuis. Terloops grapt hij even met de bestuurssecretaresse en even later staan we in zijn mooie kamer waarvan één wand geheel uit glas bestaat en uitkijkt over het evenemententerrein en de Vecht. Opgegroeid aan de Maas in het Limburgse Swalmen moet hij ook hier binnen 5 minuten aan het water kunnen zijn zegt hij. Han Noten. De fietsende burgemeester met de Toyota Prius. Althans, dat is de kant van Han waarvan veel mensen denken dat het zijn duurzame is. Niets blijkt minder waar te zijn.
Naam: Han Noten
Leeftijd: 58 jaar
Beroep: Burgemeester van Dalfsen
Dalfsen sinds: lange tijd
Waarom Dalfsen: De ruimte, de omgeving, het groene, het station.. Een mooie plek om te leven.
Hobby’s/Passies: Vooral veel lezen, en genieten van lekker eten en drinken.
“Bij het station maken we de foto’s!” Dat was de belangrijke toevoeging van Han Noten toen we een afspraak inplanden voor de fotosessie. “Het station is voor mij belangrijk en dat heeft van alles met duurzaamheid te maken. Ten eerste is het buiten het dorp gelegen. Bij aankomst en vertrek sta je tussen de velden, met uitzicht op groen en bos. Dat geeft een vrij gevoel. Ten tweede het station zelf. Het oude gebouw deed als station geen dienst meer maar is geheel getransformeerd naar een gebouw met een andere betekenis, zonder daarbij de waarde te verliezen. Dat is ook duurzaam. Ten derde ga ik graag op reis. Soms moet je gewoon even weg. Het is mijn poort naar buiten, naar andere plekken. Stukken fijner dan de A28.”
“Ik heb 3 Priussen op de oprit staan”, zegt Han. “Mijn kinderen rijden in de oudste. Het was één van de eerste Priussen in Nederland destijds.” En terwijl hij verder vertelt vist hij zijn mobiel uit zijn jasje om te googelen in welk jaar dat was. “Mijn vrouw heeft zich jaren verzet tegen auto’s. Die wilde dat gewoon niet. Maar toen het voor haar werk toch onontkoombaar werd is het vanwege zijn duurzame karakter een Prius geworden en gebleven. Waarschijnlijk kunnen wij met één wel toe op den duur want de kinderen vliegen ook uit.”
De fietsende kant van Han is minder duurzaam dan gedacht. “Misschien heeft dat fietsen in mijn onderbewuste wel iets met een beter milieu te maken, maar ik doe het voornamelijk voor mezelf. Om fit en actief te blijven. Waarom niet ook? Oké, je doet er naar Zwolle iets langer over, maar samen met de trein is het een ideale combinatie. Als wij straks klaar zijn hier stap ik op de fiets naar Hattem voor een overleg. Heerlijk!”
“Ik wil genieten. Van mijn omgeving, van kwaliteit. Ik wil vooral geen rotzooi achterlaten. Het is belangrijk dat je spullen goed onderhoudt. Niet alsmaar weggooien, weer opnieuw meegaan met een grill en je achteloos ontdoen van het oude”, zegt Han met een serieuze blik. “Het gaat om een gezonde grondhouding en keuze ten opzichte van spullen. De Priussen zijn bijna oldtimer maar ze doen het nog prima. Onze keukentafel is gemaakt door mijn vrouw en mij toen we zijn gaan samenwonen. Mensen kijken er wel eens van op als ze bij ons thuiskomen. De tegelvloer moet ik nu met tape vastplakken her en der en de keuken is op. Ja dan gaat er bij ons ook vernieuwd worden, maar verder gaan we nooit zo mee met grillen en mode. De jas die je me net zag uittrekken komt uit een koopjesbak van een Italiaanse markt. Prima ding!” Han komt nog even terug op de kwaliteit: “We hebben wel het beste dubbelglas, de beste isolatie en een speciaal filter in de houtkachel. Daar bezuinigen wij gewoon niet op. Dat komt van vroeger. We zijn beide als ZZP’er begonnen. Je wilt pensioen opbouwen en geld aan de kant leggen. Dan is energiereductie en de besparing die dat oplevert ook een soort pensioentje.”
Niet alleen binnenshuis is deze houding zichtbaar. “Wij hebben ook een schip, een oude platbodem uit 1905 die vroeger als zeilschip is opgeleverd”, vervolgt Han. “De vieze DAF motor uit 1967 is omgebouwd en gaat nu GTL (Gas To Liquid) brandstof in. GTL is superschone brandstof en als we vakantie hebben vaar ik er rustig een paar uur voor om hoor. Het iets nieuws en innovatiefs. Iets duurder, maar stukken beter. Ik vind dat mooi en daar kan ik met een schoon geweten mee varen!” Het past perfect bij de blauwe draad door zijn leven…..water.
Afval speelt een belangrijke rol in het leven van Han. “Ik ben naast burgemeester ook voorzitter van de Koninklijke Vereniging voor Afval- en Reinigingsmanagement, de NVRD. Het gaat vooral over de circulaire economie. Ván grondstoffen terug naar grondstoffen. Het reduceren van restafval. En daar zijn we hier in Dalfsen gewoon landelijke koploper in.”
Gaandeweg blijkt dat het duurzame profiel van deze burgemeester vooral in het afval zit. “Mensen willen gewoon minder betalen voor hun afval. En dat kan ook”, vervolgt Han. “Door omgekeerd in te zamelen, dus het restafval niet meer op te halen, zien mensen de waarde van afval. Het maakt ze bewust. Goed voor de portemonnee, goed voor het milieu. Ik eindig bij lezingen steevast met de luiers. Zo’n 8 tot 10 procent van al het restafval bestaat uit luiers. Daar is best nog wat mee te doen en uit te halen. Als je voldoende volume hebt dan kunnen die rendabel worden gerecycled. Dan denk ik aan particuliere stromen en bedrijfsstromen van bijvoorbeeld bejaarden.” Bij de vraag of dat een doelstelling is antwoord hij: “Dat is geen doelstelling, dat is een resultaat. Dat gaat gewoon gebeuren!” Maar hij is nog niet klaar: “Er gaat nog wel meer veranderen. Ik ben er van overtuigd dat ons restafval straks niet meer wordt opgehaald. Je verbrandt dat gewoon in je eigen CV, samen met je GFT. En je gebruikt je plastic opnieuw in je eigen 3D printer. Alle grote innovaties worden langzaam klein tot op de schaal van je eigen huishouden. Zo zal het ook met afval gaan. Je wordt je eigen ROVA.”
Voor veel gemeenten is het duurzaamheidsbeleid ingewikkeld. Dat is in Dalfsen niet anders. “Energieneutraal of CO₂ neutraal, dat boeit me eigenlijk niet zo”, zegt Han. “Het is eigenlijk al een verharding van je doelstelling. Ik vind dat je continu ervoor moet waken dat die verharding niet optreedt. Het gaat in mijn optiek vooral over de beweging die je met z’n allen maakt. Er staat ons de komende jaren nog zoveel te wachten. In mijn rol van de NVRD hadden leden soms laaiende ruzies over bronscheiding van afval of na-scheiding. Op voet van oorlog stonden ze. Het is wederom die verharding van de doelstelling en je schiet er niets mee op. Je staat gewoon stil”.
Han vervolgt: “De techniek van vandaag is morgen achterhaald. Ze is zogezegd vloeibaar. Wachten op ‘dat ene’ of ‘net een betere’ is dodelijk. Door continu open te staan voor alles voor wat er om je heen gebeurt ga je de belangrijke vraagstukken vanzelf zien. Dat geldt voor zowel de gemeente als onze inwoners. Als je de middelen enigszins hebt wacht dan niet, maar doe. Vooruit. Altijd vooruit!”
Han heeft als afsluiter zeker nog wel een tip voor de lezer. “Probeer je omgeving goed aan te voelen en de plek waar je bent waardevol te vinden. Als je je dat realiseert, dan komt de rest vanzelf. Een groene plek is namelijk waar je je groen gedraagt. Ik zie wel eens mensen een peuk of andere troep van zich afgooien. Dan heb je het echt niet begrepen en doe je wat mij betreft niet meer mee in de discussie.”
Plaats een bericht