Bladblazer
1 september, de vakanties in de prullenbak, begon de meteorologische herfst. Een week lang was ’t toen al 25° met een briesje; de hele zomer was ‘t niet zo strak zomers geweest.
22 september, de equinox, dag en nacht even lang, begon de astronomische herfst; het was prachtig weer, 23°, bladstil en we hadden een hittegolf achter de rug, ‘t was ’t al 4 weken droog en het gras onder de bomen kreeg een bruine kring.
Tuinen verloren alle kleur, eikels sprongen onder je band, kastanjes ploften, bladeren ritselden, je rook het gemaaide gras en bij ’t inkuilen ging het stuiven.
In mijn groentetuin daarentegen bloeien bonen en courgettes, worden elke dag frambozen rood, is de andijvie nog nooit zo groot geweest en de botersla malser dan mals en de prei dikker dan dik.
Dag na dag was ‘t nooit zo warm en nooit zo droog in de herfst. Je kon pootje baden in de vennetjes op ’t Rechterense Veld en het gras daar had een geel-bruine glans; alles zweeg er in alle talen.
De grijze golf vierde zomer, zoefde aangedreven over ’s heren wegen en fietste zich een ongeluk en bevolkte, keuvelend over kwalen en pensioenen, de terrassen: zo door tot de kerst en dan weer wat warmer.
Ik wil ’t niet meer horen.
2 oktober sloeg de verwarming ’s avonds aan en zat er 4 mm. water in de regenmeter; de volgende morgen droeg ik een badjas en later op die maandag had ik ineens een m’n vertrouwde jack aan en zag en hoorde ik een bladblazer.
Ze voorspellen vorst op klomphoogte. De herfst, of wat er op lijkt, is begonnen.
Rudolf de Vries
Plaats een bericht