Op het scoutingterrein van de jubilerende D’alflandgroep voelen ze zich duidelijk als een vis in het water. Tom & Mirthe. Goede scoutingvrienden, maar geen stel. Dat moet er even bij gezegd.
Ze zijn niet alleen lid, maar zijn ook aspirant welpenleiding. Tom Boshoven, een keurige, vriendelijke jongen uit Hoonhorst. En Mirthe Schuurmans, een gezellige, ietwat alternatieve jongedame uit Dalfsen. Beide zijn ze ‘Explorer’ en komen altijd naar de vrijdagavondgroep van 14 tot 18 jaar. En hangend op één van de 4 bankstellen in hun kleurrijke explo-lokaal hebben we een prettig gesprek over wat ze drijft.
Deze twee slimme jongelui van tegen de 17 spelen erg graag buiten, maar dan wel zoals bijna 17 jarigen dat doen. Ze hebben, zo blijkt uit het gesprek, een uiterst scherpe kijk op wat natuur, buiten spelen en het groepsproces van Scouting doet met een kind. Dat klinkt als voer voor Groen Gebogen!
Naam: Tom Boshoven en Mirthe Schuurmans
Leeftijd: 16 en bijna 17
Beroep: Tom gaat naar 5 HAVO op het Carolus Clusius College in Zwolle. Mirthe gaat naar 6 VWO van het Jena XL, ook in Zwolle en is daarnaast instructrice en begeleidster voor outdoor activiteiten bij Klimcentrum Yosemite
Dalfsen: Tom’s ouders verruilden de drukke Randstad van Delfgauw voor Dalfsen rond 2009. Mirthe woont al 12 jaar in Dalfsen, maar komt oorspronkelijk uit Gouda.
Hobby’s / Passies: Tom: Scouting, mountainbike en fotografie. Mirthe: Lezen, Scouting, klimmen, schilderen en reizen.
“Ik bleek dus niet zo goed te zijn in tennis”, zegt Tom. “Omdat ik wel van dingen ontdekken hield en altijd bezig was, leek het mijn ouders een goed idee om Scouting te proberen. Een schot in de roos. Als ik nu terugkijk was ik eerlijk gezegd best wel een watje. Maar toen ik hier bij de Scouts in de groep kwam, was dat snel over. Dat is de leeftijdsgroep van 11 t/m 14, en dan gebeurt er nogal wat met je. Zowel lichamelijk als geestelijk. Daar staat de leiding wel bij stil, maar het is vooral een ‘niet zeuren, maar aanpakken’ mentaliteit. Je wordt gewoon in het diepe gegooid en de hele groep neemt je daar op een positieve manier in mee. Zelfvertrouwen steeg met de week!”
Mirthe weet niet zo goed meer hoe ze nu precies bij Scouting kwam. “Ik zat op judo en verder was m’n balgevoel niet bijster goed. Ik weet wel dat ze in het begin vonden dat ik een engeltje was. Braaf, 2 vlechtjes, vaak gekleed in een jurkje en verlegen” zegt Mirthe. Het is nogal moeilijk om dat engeltje voor te stellen als we voor ons een goedgebekte dame met halflang haar, muts en outdoorbroek zien zitten. “Ja, ik bijt nu veel meer van me af. Ik kan heel goed voor mezelf opkomen en durf mijn eigen keuzes te maken. Daar heeft Scouting in grote mate aan bijgedragen!”.
Het is mede door het proces dat ze doormaakten bij Scouting dat ze ook leiding wilden geven. Tom: “Nou, als je mij vroeger had verteld dat ik op m’n 16e zelfverzekerd voor een groep kinderen zou staan om uitleg te geven……ik had je niet geloofd. Maar omdat ik dat nu kan, wil ik dat ook graag overbrengen aan de welpen. Bij de welpen begin je al duidelijk met de basis voor zelfredzaamheid. Niet alleen een vuurtje, survival en knopen, maar ook voor jezelf opkomen en het groepsgevoel”.
Mirthe vult aan: “De groep na de welpen, de scouts, daar gaan echt knopjes om in je hoofd. Je merkt dan dat je veel meer kan dan je denkt”.
“Ik kreeg een mobieltje, zo’n ouwe met toetsen, toen ik naar de middelbare moest fietsen”, zegt Mirthe. “Ik heb er nog steeds één, maar ik ben er niet zo druk mee”.
Ook de nieuwe tijd van communiceren zie je terug bij scouting. “De kinderen krijgen steeds jonger een mobieltje. Ze kunnen er soms maar moeilijk van wegblijven. Maar als dat lukt en ze spelen buiten, dan zijn ze ‘m ook zo vergeten”, zegt Tom. “Hier ben je buiten. Geen schermpjes, geen Playstation of Gameboy”. Mirthe vervolgt: “ze leren zich in hun tijd hier steeds beter zelf vermaken. Dat was voor sommigen bij komst erg moeilijk. In de natuur en het groen zijn, dat doet wat moois met je. Iets met je bewustzijn. Lang binnen zitten turen naar een spelletje, dat kan toch niet gezond zijn?”.
Het is ineens een hele verantwoordelijkheid, zo’n groep kinderen sturen. Maar ze hebben er duidelijk lol in. Tom: “Je wilt natuurlijk dat de kinderen het leuk hebben. Maar vertrouwen, veiligheid en verantwoordelijk gedrag hoort er ook bij. De kinderen spiegelen jouw gedrag, dat is mooi om te zien. Maar juist jíj moet het dan goed doen”. Mirthe merkt dat ook: “We hebben bij scouting net wat meer kinderen die op school of bij sport wat moeilijker meekomen als bij andere clubs. Daar moet je rekening mee houden. We zijn aspirant en krijgen gelukkig hulp van de teamleider of van onze groepsbegeleiders. Ze leren je anders te kijken. Alle kinderen zijn hier anders, maar staan gelijk aan de ander en helpen elkaar. Dat is zo mooi aan Scouting”. Tom vliegt omhoog en met geheven vinger roept ie: “Het is gewoon serieus goed voor je opvoeding!
Scouting heeft dus duidelijk iets met ze gedaan in de afgelopen jaren. Maar wat merken ze daar nu in het dagelijks leven van? “Ik leg natuurlijk niet overal knopen en ik bivakeer ook niet wekelijks in het bos zonder tent”, zegt Tom. “Maar ik pak bijvoorbeeld op school veel sneller de leidersrol en toon meer initiatief. Ik heb zoveel meer zelfvertrouwen gekregen. Vroeger durfde ik niemand op te bellen en nu regel ik het halve kamp. Geen probleem hoor! Ook met mijn familie kamperen is geweldig. Je gaat er toch net iets kundiger mee om”.
Mirthe merkt het ook duidelijk. “Ik pak ook veel sneller dingen op. Je ziet sneller werk liggen. Dat leer je hier echt. Als jij niks doet, gebeurt er niks. Als anderen het laten hangen, dan zit ik er achteraan. Actie! En bovendien heb ik er in mijn baantje bij Yosemite en bij mijn oude baantje van Hiawatha gewoon ontzettend veel aan”.
Beiden kunnen ze zich geen leven meer zonder Scouting voorstellen. “Dit is gewoon ons tweede thuis”, zegt Tom. “Misschien over 10 jaar ben ik scoutsleiding. Die kant wil ik wel op. Uitdaging. Maar daar moet ik wel goed klaar voor zijn”. Mirthe denkt er net zo over: “Ik ben dan nog steeds leiding denk ik. Misschien niet hier meer, want ja, waar je na een studie terechtkomt weet je nooit. Maar waar ik ook terechtkom, bij scouting blijf ik sowieso!”.
Scouting Dalfsen viert dit jaar haar 25 jarig bestaan. En als we Tom en Mirthe zo beluisteren mag daar nog wel 25 jaar bij. Scouting staat recht overeind in Dalfsen en heeft een belangrijke plaats ingenomen in de lokale maatschappij.
Met Tom en Mirthe komt het wel goed. Maar door een stevig ledenbestand en jongere leiding die gaat studeren of werken, ontstaat er tekort aan leiding voor alle leeftijdsgroepen. D’alfland zoekt daarom mensen vanaf 25 jaar die van een uitdaging houden en graag nog ‘buiten spelen’. Want zonder deze mensen kan Scouting niet bestaan.
Interesse in een leidingrol bij Scouting? Mail dan naar info@scoutingdalfsen.nl. Je hoeft niet persé ervaring te hebben. Kom gerust eens met ze praten over de mogelijkheden!
Plaats een bericht